NASZA OKOLICA JEST PEŁNA ATRAKCJI

Ińskie Lato Filmowe to jedna z najstarszych cyklicznych imprez filmowych w Polsce, propagująca filmy o wysokich wartościach artystycznych. Koncentruje się szczególnie na kinematografii Europy Wschodniej ale również promuje kino młodych twórców.

Pierwsze Ińskie Lato Filmowe odbyło się w pierwszej połowie sierpnia 1973 roku. Inicjatorami tego wydarzenia byli Bohdan Kowalski – ówczesny powiatowy kierownik wydziału kultury, Doland Paszkiewicz – aktywny działacz DKF „Kontrasty” w Szczecinie, oraz Kazimierz Dec – pracownik Gminnego Ośrodka Kultury w Ińsku.

Pierwsza edycja festiwalu miała profil komediowy. Rok później impreza rozbudowana została o seanse studyjne. Podczas pierwszych edycji można było oglądać filmy Viscontiego, Saury, Bergmana, Jancso, Angelopoulosa, Bunuela, Zafranovića i innych czołowych europejskich wizjonerów kina.

Stałe miejsce w programie Ińskiego Lata Filmowego od lat zajmują pokazy najnowszych filmów polskich połączone ze spotkaniami z twórcami. Gośćmi uroczego Ińska byli m.in. Agnieszka Holland, Jerzy Kawalerowicz, Piotr Szulkin, Jan Jakub Kolski, Jan Kidawa-Błoński, Grzegorz Królikiewicz, Robert Gliński, Maciej Drygas, Jerzy Hoffman, Krzysztof Zanussi.

Termin kiedy dokładnie odbędzie się Ińskie Lato Filmowe ogłaszane jest zazwyczaj z początkiem roku, w którym festiwal ten ma się odbyć.

Gmina Ińsko leży na Wyżynie Ińskiej w centralnej części województwa zachodniopomorskiego. Jest częścią powiatu stargardzkiego położoną zaledwie 80 km od Szczecina.

Na obszarze 151 km² mieszka tu blisko 4 tysiące osób. Samo miasto Ińsko to liczący się ośrodek turystyczny będący siedzibą miejsko-wiejskiej gminy, w którym zamieszkuje ponad połowa jej mieszkańców. Obfitujący w atrakcje przyrodnicze i kulturowe region leży na niezwykle malowniczym Pojezierzu Ińskim, a walory turystyczne gminy są skutecznie chronione i pielęgnowane przez instytucję Ińskiego Parku Krajobrazowego.

Warto podkreślić, że dobitnym potwierdzeniem wysokiej wartości przyrodniczej tych terenów jest fakt, że cały obszar gminy znalazł się w granicach Parku i jego otuliny. Ponadto utworzono tu rezerwaty przyrody, wiele użytków ekologicznych, a także zespół przyrodniczo-krajobrazowy. W tutejszym krajobrazie, wyrzeźbionym w epoce lodowcowej, dominują łagodne wzgórza morenowe, czyste jeziora oraz rozległe obszary lasów i łąk.

W granicach gminy leży 10 jezior, a wśród nich prym wiedzie największe i najczystsze Jezioro Ińsko. Ten imponujący akwen o I klasie czystości liczy około 650 ha powierzchni, a jego głębokość sięga ponad 40 m. W jego przejrzystych wodach można łowić m.in. takie wędkarskie atrakcje jak szczupaki, sieje, liny i sielawy. Istnieją tu także doskonałe warunki do uprawiania kajakarstwa czy nurkowania.

Cały obszar gminy leży na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego, który zajmuje środkową część Pojezierza Ińskiego. Powierzchnia Parku liczy 17 763 ha, a po dodaniu otuliny chroniony obszar wzrasta do wielkości 26 240 ha. W swych granicach (bez otuliny) zawiera on nie tylko grunty gminy Ińsko, ale także tereny gmin: Chociwel, Dobrzany i Węgorzyno. Na opisywanym terenie lasy zajmują ponad połowę powierzchni, a jeziora około 9% – wśród nich największym jest jezioro Ińsko liczące blisko 600 ha. Siedziba Parku znajduje się w Złocieńcu jako Zespół Drawskiego i Ińskiego Parku Krajobrazowego. Park utworzono w celu zachowania najcenniejszych pod względem przyrodniczym i krajobrazowym obszarów Pojezierza Ińskiego. Jego dynamiczny krajobraz został ukształtowany w czasie ostatniego zlodowacenia. Występuje tu wielka mozaika form – od stromych wzniesień o dużych wysokościach względnych, przez podmokłe dolinki, gdzie znajdują się dobrze zachowane torfowiska, a także wytopiskowe oczka wodne, do polodowcowych rynien jeziorne oraz rzecznych. Takiemu też ukształtowaniu terenu Iński Park Krajobrazowy zawdzięcza swe bogactwo przyrodnicze, które jest skutkiem wielkiej mozaiki środowisk, z których większość związana jest z wodami.

Świat roślin oszałamia tu swym bogactwem. Botanicy wykryli tu bowiem obecność około 700 gatunków roślin naczyniowych. Trzeba podkreślić również fakt, że w granicach Parku wraz z jego otuliną rośnie 12 gatunków roślin narażonych na wyginięcie w skali całego kraju. Do tej wrażliwej grupy należą takie rarytasy jak: elisma wodna, jezierza giętka, kruszczyk błotny, rosiczka pośrednia, storczyk plamisty, storczyk Trausteinera, turzyca bagienna, buławnik wielkokwiatowy, dzwonek szerokolistny, jarząb brekinia, fiołek torfowy i rdestnica gęsta.

Świat zwierząt w Ińskim Parku Krajobrazowym to niemal wszystkie krajowe gatunki płazów i gadów zasiedlających niżową część Polski. I tak z łącznie 12 gatunków żyjących tu płazów spotkamy obie traszki: grzebieniastą i zwyczajną, a także zwinną i głośną w okresie wiosennych godów rzekotkę drzewną. Ponadto występuje tu cały szereg żab: wodna, jeziorkowa, moczarowa i trawna oraz największy przedstawiciel krajowych żab żaba śmieszka. Ropuchy reprezentują dwa gatunki: szara i znacznie rzadsza paskówka. Teren Parku zasiedla ponadto przypominający miniaturkę ropuchy kumak nizinny, znany ze swojego krzykliwie pomarańczowo ubarwionego brzucha. Podobnie jak u ropuch skóra kumaka wyposażona jest w gruczoły jadowe. Z 6 gatunków parkowych gadów najciekawszym jest niewątpliwie żółw błotny, zwierzę zagrożone wyginięciem i umieszczone w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Spotkamy tu także oba gatunki jaszczurek: zwinkę i żyworodną, a także beznogiego padalca. Listę uzupełniają węże: zaskroniec preferujące wodne i podmokłe środowiska oraz jadowita żmija zygzakowata, której spotyka się tu trzy odmiany barwne: szare z doskonale widocznym zygzakiem na grzbiecie, brązowe z nieco słabiej zaznaczonym wzorem i czarne, u których jest on zupełnie niewidoczny.

Ptaki są szczególnie cenną i bogatą grupą stworzeń zasiedlających Iński Park Krajobrazowy. Wielka mozaikowatość siedlisk składających się na ten chroniony obszar, duża ilość zbiorników wodnych oraz ekstensywnie użytkowane rozległe obszary łąk zapewniają bogata w pokarm i miejsce do gniazdowania w szczególności dla drapieżników i gatunków wodno-błotnych. Ornitolodzy podczas badań terenowych stwierdzili tu na Pojezierzu Ińskim ponad 140 gatunki ptaków lęgowych, a to liczba stanowiąca w przybliżeniu 60% wszystkich ptaków rozmnażających się na terenie kraju.

Zespół ssaków złożony jest minimum z 38 gatunków. Wśród wielu pospolitych zwierząt zasiedlających obszar Ińskiego Parku Krajobrazowego takich jak m.in.: jeleń szlachetny, dzik, borsuk, kuna leśna, tchórz czy zając szarak występują też wydry i bobry. Z tego ostatniego gatunku obecnie cieki i akweny Parku zasiedla blisko 20 rodzin, wobec 7 które wypuszczono tu w 1999 r. i dwóch w następnym roku. Bobry w wyniku swej inżynieryjnej działalności polepszyły zdecydowanie warunki wodne Parku, a ich rosnąca populacja dowodzi, że znalazły tu sobie świetne warunki do życia.

Powierzchnia tej siedliskowej ostoi liczy 10 229,9 ha i położona jest w centralnej części Pojezierza Ińskiego. Rejon ten ma bardzo zróżnicowane ukształtowanie powierzchni i jej pokrycie, co jest efektem ostatniego zlodowacenia. Niezwykle istotną rolę odgrywają tu jeziora z największym Jeziorem Ińsko na czele. Mimo, że około 60% powierzchni chronionego obszaru pokrywają lasy, to tutejszy pejzaż jest mocno zróżnicowany środowiskowo. Przeważają świeże lasy liściaste, a znaczącą powierzchnię pokrywają również bory mieszane. Duży udział w drzewostanach mają także lasy rosnące w miejscach wilgotnych i bagnistych.

Ostoja Pojezierze Ińskie leży głównie w zlewni rzeki Iny, w jej górnym biegu gdzie ma postać niewielkiego cieku. Jej nurt jest wartki, a dno twarde i piaszczyste. Poza Iną płynie tu też, poddana silnej presji człowieka, rzeka Pęzinka. Uzupełnieniem sieci hydrologicznej ostoi są kanały łączące jeziora.

Niezwykle ważnym elementem opisywanej ostoi są duże jeziora mezotroficzne: Ińsko, Wisola, Krzemień i Długie. Na ich dnie rosną bowiem bujne i często rzadkie gatunki glonów.

Z kolei w rozległych lasach warto zwrócić szczególną uwagę na świetnie zachowane buczyny żyzne i kwaśne. O niezwykłych walorach tutejszych lasów świadczy fakt, że wyhodowano tu grzyba – pajęczynowca ziarnistostrzępkowego, który uznany był już od ponad 100 lat za gatunek wymarły. Ponadto wykryto tu również dwa nowe gatunki grzybów dla naszego kraju: czarnobrzuszka i kutnerkę gliniastą.

Ostoja Pojezierze Ińskie, z uwagi na liczne podmokłe siedliska, przyciąga w okresie lęgów aż 148 gatunków ptaków, m.in. takich jak: bąk, bocian czarny, kania czarna i ruda, bielik, błotniak stawowy, orlik krzykliwy, kropiatka, derkacz, żuraw i zimorodek. Także wiele, małych zbiorników wodnych i torfowisk sprzyjają też cennym gatunkom bezkręgowców, a także 12 gatunkom płazów. Ponad to spotkamy tu również ssaki: bobra, wilka, wydrę czy ryby: minoga stumieniowego, kiełbia białopłetwego, kozę, głowacza białopłetwego.

Znajdujące się na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego obszary szczególnie cenne z przyrodniczego punktu widzenia zostały objęte ochroną w formie rezerwatów przyrody. Dlatego spędzając czas w tych rejonach warto być ostrożnym by nie zrujnować fauny niezbędnej dla życia zamieszkujących tu gatunków zwierząt oraz flory, aby mogła się należycie rozwijać.